ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | ||||
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
پرسش:
نظر ادیان دیگر را در مورد تقوا نوشته و چند کتاب در مورد تقوا معرفی بفرمایید.
پاسخ:
تقوا در لغت به معنای پرهیزکاری و پارسایی(1) از نواهی و معاصی می باشد. وقتی در قواعد و قوانین تمام ادیان اعم از الهی و غیر الهی توجه کنیم، مشاهده می کنیم که این ادیان از اصول اعتقادی یا جهان بینی و قوانین عملی که در ادیان الهی از این قسمت به شریعت تعبیر می شود، تشکیل شده است.
شریعت یعنی یک سری بایدها و نبایدها که به تعبیر دیگر همان واجبات و محرمات است. پر واضح است که وقتی دین و شریعتی، پیروان خود را نسبت به اوامر و نواهی ای آگاه می کند و دستور می دهد، انتظار دارد که پیروان واجبات را انجام داده و از ارتکاب نواهی دوری گزینند و این همان تقوای مورد نظر ادیان است.
قرآن کریم در این زمینه می فرماید: «سرمایه ی زندگی دنیا ناچیز است و سرای آخرت برای کسی که پرهیزگار باشد بهتر است»(2).
همچنین در تورات تحریف شده آمده است: «قتل مکن، زنا منما، دزدی مکن، بر همسایه ات شهادت دروغ مده، به خانه ی همسایه ات طمع مورز به زن همسایه ات و بنده اش و به کنیزش و به گاوش و به الاغش و به هیچ چیزی که از همسایه ات هست طمع منما»(3).
نیز در انجیل تحریف شده، انجیل لوقا از حضرت عیسی ـ علیه السلام ـ نقل شده است که:
«و آسانتر است آسمان و زمین را زائل شدن از جا تا آنکه نقطه ای از شریعت زائل شود.»
شیخ علی زند قزوینی
________________________________________
پاورقی:
1. سیاح، احمد، فرهنگ بزرگ جامع نوین، ترجمه المنجد، تهران، انتشارات اسلام، ج 2، ص 2219، کلمهی تُقی و تَقوی.
2. نساء:77.
3. کتاب مقدس، عهد عتیق، سفر خروج، فصل 20، آیات 13 الی 17، ترجمه فاضل خان همدانی، اساطیر تهران.